Introductie

Op de 2. Oktober 1946 verscheen voor het eerst in de hoofdsectie van de Stuttgarter Zeitung onder de titel "Vijf minuten Duits". Ik wilde het gebruiken, al was het maar in de vorm van een zucht van shock (omdat het papier kostbaar was), om de ergernis te schrijven over de slechte Duitser van de tijdgenoten van de ziel, die ik dagelijks professioneel leed. Er was geen tekort aan spullen voor deze kleine taalhoek, dus het werd voorlopig een paar weken onderhouden. De lieve collega's, die zich af en toe moesten voelen, vroegen me hier en daar of ik niet snel een einde wilde maken aan het werk van deze schoolmeester, en plaagden me over de Romeinse cijfers, die in het begin over hen waren en die het bewijs zijn dat Ik had niet gedacht aan een te lange duur van het bedrijf.

Maar tot mijn eigen verrassing was het anders. De echo die de kleine glans in elk van de lezers vond was levendig en werd sterker en sterker. Bijna elke dag kwamen er brieven en telefoontjes, en inderdaad - het is hier echt geen uitdrukking - van "alle lagen van de bevolking", van hoge ambtenaren tot dorpsscholen (dit was al een tijdje mijn meest ijverige medewerker), fabrikanten, zakenmensen, werknemers, Leraren, studenten, artsen, advocaten, ingenieurs, en niet in de laatste plaats alle vrouwen, niet alleen professionele vrouwen, maar "eenvoudige" huisvrouwen, die anders krantenuitgevers alleen maar beschouwen als lezers van de geclassificeerde sectie en de roman. Het was soms bijna te veel van het goede, vooral toen ik aan de telefoon zag dat ik een soort autoriteit leek te zijn in taalaangelegenheden, geraadpleegd werd over allerlei kriebelende problemen, zoals de spelling waarin ik zat Ik voelde me niet altijd veilig (en ik gaf niet veel om hun fijne kneepjes).

Vandaag is het zo dat de "vijf minuten Duits" op nummer 667 zijn aangekomen, en dat in elk postkantoor een aantal brieven aan de redacteur van de "vijf minuten Duits" zijn. De interesse in taal en stijl blijft bestaan ​​en deze is veel groter dan je in eerste instantie zou denken. Ik durf deze verzameling eigen bijdragen aan de taalhoek van de Stuttgarter Zeitung te publiceren. Sommige van haar lezers hebben haar al gewenst; Ik hoop dat ze me niet teleurstellen en het lintje helpen verspreiden.

Waarschijnlijk, als de autoriteit die nu is geworden, zou men iets diepgaands moeten maken over de ontwikkeling van taal, tenminste zou het moeten klagen over de achteruitgang waartoe de Duitse taal duidelijk is gedaald in de laatste twee decennia, of zelfs de ondergang ervan van het westen aan de muur. Ik kan niet helemaal beslissen. Misschien is de populariteit van de "vijf minuten Duits" een teken dat het allemaal niet zo erg is. Anders hoefde je geen enkele moeite te doen om die achteruitgang te stoppen. Het kan best zijn dat de dingen weer omhoog gaan zodra de puinhopen zijn opgeruimd, die Hitler en zijn metgezellen ons ook op het taalgebied hebben achtergelaten.

Stuttgart, Kerstmis 1951

Erich Schairer

5min-Duits