- Yg. 1929, nr. 18 -

In een van zijn laatste edities vertelt de Berlin 8-Uhr-Abendblatt een verhaal dat elke patriottisch ingestelde persoon diep moet raken. Het is niets minder dan de vele omzwervingen van de goddelijke Dulders Hindenburg. Niet van de levenden, maar van het ijzer, dat in de grote tijd werd opgezet op de hedendaagse 'plaats van de republiek' in Berlijn. Tegen een vergoeding van het "vele malen groter dan levensfiguur" gemaakt van knoestig Duits eikenhout, was het mogelijk om ijzeren en gouden nagels in de borst en navel te slaan ten gunste van de gewonden en degenen die achter de oorlog zaten. Hoe meer gezeurd, hoe beter - dat is het heroïsche ideaal van onze mensen.

Deze Hindenburg werd verzorgd door Airmen thanksdie ook verantwoordelijk was voor het beheer van de ingezamelde fondsen. En zoals zo gebruikelijk is in onze liefdadigheids- en patriottische inspanningen, kwam de Luchttank G. mb H. failliet met al hun bezittingen. Eén opende een strafrechtelijke procedure tegen de directeur, die weg moest lopen van de patriottische motieven in het zand. Zelfs het ijzeren Hindenburg kwam het faillissementsterrein binnen en kwam onder de hamer. De faillissementsadministratie wilde er geen winst mee maken, ze deed in deze branche aanbiedingen aan sommige patriottische federaties, maar kwam helaas niet met hen mee, omdat ze niet eens de demontage- en transportkosten wilden betalen. Eén bood de Hindenburg zonder onderscheid rechts en links aan - tevergeefs: de Hindenburgse economie was voorbij. Op de beurs voor nationale waarden was er een drastische inzinking.

Uiteindelijk werd de held van het bedrijf Erich Butzke afgezet. Butzke bood hem voor de derde en laatste keer goedkoop aan, dit keer naar Oost-Pruisen, wiens land het levende origineel van de Russen had bevrijd. Maar de ondankbare Oost-Pruisen hadden geen behoefte.

Er bleef tenslotte niets anders over dan het genagelde heroïsche ideaal, in vieren en in zeer kleine stukjes gesneden, in een schuur op de opslagplaats van het Berlijnse civieltechnische bedrijf Meyer (Meyer van alle mensen!) Te plaatsen. Het was waar dat er pogingen werden gedaan om de Hindenburg-blokken te behouden, maar het is een natuurlijke wet dat alles wat verouderd, nutteloos en overleefd is, tot stof moet worden herleid. Roest, spons en meeldauw verpletterden het lichaam van de machtige held en op een dag werden de beschimmelde en rotte resten verbrand zonder medelijden en zonder rouwceremonies. Zelfs een regeringsfunctionaris was niet aanwezig.

Alleen de houten kop (ja, ja, ik weet het al!) Bleef bewaard. Maar de afmetingen ervan moeten respect oproepen: hij heeft een diameter van ongeveer twee meter. Wat moet er met hem gebeuren? Zoals je kunt horen, heeft een rijke Amerikaan die het stuk voor zijn rariteitenkabinet wil kopen, al een aanbod gedaan.

Kunnen we langer kijken naar hoe nationale goederen worden verspild aan belachelijke prijzen? Nee, onze Hindenburg moet behouden blijven. Daarom stel ik voor om een ​​"Vereniging voor het behoud van het houten hoofd" op te richten. Lidgeld kan worden verzonden naar ...

1929, 18 Tyll