- Yg. 1926, nr. 32 -

De consolidatie van Europa in een of andere vorm is tegenwoordig een noodzaak geworden. Ik geloof dat men dit proefschrift kan opstellen zonder de tegenstrijdigheid van een denkbaar persoon te vinden.

De consolidatie van Europa is noodzakelijk geworden als gevolg van de economische crisis waarin (met uitzondering van het Britse rijk) de Europese staten worden geconfronteerd met de verpletterende superioriteit van Noord-Amerika. Ik heb de Europese staten ooit vergeleken met kleine handelaren, die failliet moeten gaan in de concurrentie met de grote afdeling Noord-Amerika, als ze zelfs door de douane en economische strijd onderling worden verzwakt of zelfs processen en vechtpartijen onderling organiseren. De enige redding voor deze eens zeer rijke kooplieden, de eens zeer rijke kooplieden, is de coöperatie, dat wil zeggen een soort gemeenschap.

Ze moeten, niet vanwege moraliteit, maar vrij van nuchtere zelfbehoud, bij elkaar staan, oorlogsgedachten met elkaar begraven. Uit één nationaal Gevoel - ik laat niemand me ontkennen - ik predik voor mijn persoon de Frieden, Omdat ik weet dat een nieuwe oorlog de ondergang van Europa en dus van Duitsland betekent.

Het is geen tijd vandaag om de kwestie van vrede vanuit het oogpunt van wereldbeeld te behandelen. Elk wereldbeeld is "onjuist" omdat elk subjectief moet zijn. Maar hier is er een objectieve beperking naar een nieuwe community. Een dwang die sympathiek kan zijn voor de ideologische pacifist, misschien onaangenaam voor de ideologische gewelddadige vriend - maar die gewoon een dwang is voor beide.

Niemand zal van de Duitse nationalist willen eisen dat hij van de Fransman houdt. De Franse nationalist houdt ook van Duitsers. niet. Maar beide moeten de samenleving binnenkomen: "Duitsland, Frankrijk en Cie." En werken voor gemeenschappelijke belangen. U moet commercieel gezien van twee concurrerende bedrijven een gezamenlijk bedrijf worden en een ander, nog kleiner record. Daarom moet en hoeft niemand de dienaar van een ander te worden.

Niet alleen economisch, maar ook politiek, is dit noodzakelijk gezien het feit dat alle andere delen van de wereld consolideren. We gaan snel van de periode van nationaal onderwijs naar die van het continentale. De Pan-American League of Nations is in wording. In Afrika is er de roep: "Afrika tot de Afrikanen". Het pan-Aziatische idee, wiens militaire ontwerp Rusland heeft overgenomen, met een succes dat helaas nog niet voldoende bekend is in Duitsland, zal binnen een paar jaar zelfs een militaire bedreiging voor Europa vormen.

Gezien deze ontwikkelingen is het een plicht van zelfbehoud voor Europa om aan zijn eigen consolidatie te denken. Zonder hen komt het onder de wielen!

Maar er is geen gezond Duitsland in een gebroken Europa. We zijn onlosmakelijk verbonden met het lot van het continent.

Dat is waarom we moeten Europese zijn. We moeten eindelijk de gemeenschappelijke grond van nood, gevaar, de dringende behoefte aan gemeenschappelijk gevoel en actie begrijpen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik nooit een woord voor vrede en verzoening zou schrijven als ik wist dat vrede en verzoening Duitsland zouden schaden. Alleen omdat ik weet dat er geen andere redding is, daarom schrijf ik.

Anderen zijn even actief op hun eigen gebied, en zijn economisch kleinschalig, wat hen misschien politiek op grote schaal kan geselen (zeg ik, misschien omdat ik de opvattingen van de meesters niet ken) als internationalisme. Er is zojuist een internationale buizenovereenkomst gesloten die de buizenindustrie van Duitsland, Frankrijk, Luxemburg en België omsluit. Dit is een stap in de richting van economisch Europa. Het gebeurde sowieso omdat het nodig was. Honderden andere stappen zullen volgen. De Europese douane-unie is vanzelfsprekend. Het zou er al kunnen zijn met een groter inzicht in het politieke gezag van vandaag.

Europa komt eraan omdat het eraan komt moet, En met Europa is Europese vrede vanzelfsprekend. Het ding gaat voorbij sympathie en antipathie.

1926, 32 Franz Carl Endres