11.03.1964

Muszę znów dostrzec własne gniazdo.

Prawie nikt z nas, który nie dowiedział się, że pierwsza wojna światowa, która zrujnowała koncepcję Europejczyków, wyszła z niefortunnego łańcucha okoliczności. Narody europejskie, według słów angielskiego premiera Lloyda George'a, są „Wślizgnął się na wojnę”, Tak jest w dzisiejszych podręcznikach, a więc naucz nas seniorów historii od Gerharda Rittera do Hansa Herzfelda.

Rzeczywiście, ponieważ nie można zaprzeczyć wyłącznej winie Niemiec za drugą wojnę światową, byłoby niezwykle praktyczne wynegocjowanie drugiego stopnia uniewinnienia Niemiec przynajmniej za pierwszą wojnę światową, zgodnie z innymi czterema głównymi mocarstwami europejskimi, „z powodu usprawiedliwionego błędu w zakazie” .

Niestety ostatnie badania pokazują, że nie ma co do tego wątpliwości. Nawet pierwsza wojna światowa, podobnie jak druga, narodziła się, ponieważ imperium Bismarcka chciało złamać gorset odpowiedni dla jego założycieli i podbić siłą pozycję światową, ponieważ USA tylko między 1940 i 1955, i to nie było celowe, odbyło się ,

Dosłownie do „Czarny dzień na froncie zachodnim”, 8. Sierpień 1918, na którym Alianci ostatni niemiecki oddział w „Siegfriedstellung” Niemcy dążyły do ​​gospodarczej supremacji nad kontynentem, od Finlandii po Baku nad Morzem Kaspijskim, a także przylegające środkowoafrykańskie imperium kolonialne o zasięgu przestrzennym Australii Katanga jako klejnot koronny.

Aż do upadku imperium próbowało zepchnąć jednocześnie cztery wielkie mocarstwa, a mianowicie Anglię, Francję, Rosję i sprzymierzone Austro-Węgry, do rangi potęgi niższego rzędu. W maju 1918 r. Jeszcze w Berlinie zapadła decyzja, by rządzić Austro-Węgrami ekonomicznie, podobnie jak Polska i Rosja ”. 7 kwietnia 1917 r. Przywódcy Rzeszy zdecydowali się zabezpieczyć „ekonomiczną eksploatację Turcji w pokoju”, w tym mezopotamskie odwierty naftowe.

Cesarz, kanclerz i naczelne dowództwo armii nie szanowali prawa do ojczyzny i prawa do życia innych narodów. Myśl, że 60 milionów Niemców Rzeszy powinno militarnie rządzić około stu milionami „obcych narodów” i wykorzystywać je gospodarczo, wcale ich nie przerażała. Na przykład generał Ludendorff obiecał sobie dobry „materiał żołnierski” z Gruzji: „Nasz zachodni front potrzebuje ludzi”.

Gdy Hitler rozważał umieszczenie Tyroleańczyków na Krymie, w pierwszej wojnie światowej Ludendorff chciał wszystkich Niemców na Krymie w osobnym stanie (Nazywany „Krymską Taurią” lub „Republiką Tatarską”) podsumowuje, jak chciał zawrócić wszystkich naziemnych i zamorskich Niemców do lokalnych obszarów osadniczych należących do innych ludów.

Jego wysłannik wojskowy z Lossow - Spotka go też ponownie w Bürgerbräukeller podczas puczu Hitlera w 1923 roku - pisał w maju 1918 roku, na krótko przed tym Stan satelitarny Gruzji oparty, z widokiem AzerbejdżanŻe Kuban i północny Kaukaz: „Oto wielka, bogata ziemia, której należy wybaczyć, szansa, która może nie powrócić za wiele stuleci”. Baku, 3000 kilometrów od Berlina w linii prostej, był „drugim co do wielkości Ropa-Obszar ziemi ”.

Rządy satelitarne zastrzelili 1918 pod niemieckim deszczem jak grzyby z ziemi, bez wolnych i przeważnie bez wyborów. Na Litwie był na 4. Czerwiec 1918 as „Mindaugas II”. książę Urach z linii katolickiej król; jeden przeznaczony do amputacji Kongres Polska, który miał być „na stałe” związany militarnie i gospodarczo z Niemcami, zaproponowano księcia Hohenzollernów. Książę Fryderyk Karol z Hesji, który 9 października 1918 roku został wybrany na króla przez parlament fiński jako jedyny prawowity król cieni, został już powiadomiony Rumunów. Finowie przekazali niemieckim bazom morskim, Rumunom ropę, zboże i koleje.

Estonia, Inflanty i Kurlandia, oddzielone od Rosji, miały być zdominowane gospodarczo i wojskowo przez Niemcy; na Ukrainie niemieccy dżentelmeni opuścili Hetman Skoropadski zrzucić „młodzież” lokalnego reżimu parlamentarno-socjalistycznego - rząd ustąpił niemieckiemu wezwaniu „ręce do góry!” - i natychmiast przystąpił do przybijania torów kolejowych (hetman był później współzałożycielem „Völkischer Beobachter”).

Pierwszym zadaniem lokalnych rządów lalek było zapewnienie Niemcom kontroli nad kolejami i wszystkimi innymi ważnymi szlakami komunikacyjnymi, a także eksploatacja zasobów mineralnych. Porty Nikołajew, Cherson, Sewastopol, Taganrog, Rostów i Noworosyjsk - wszystkie nowe nazwy - miały pozostać w pokoju w Niemczech.

Ale także o pozostałej części „półazjatyckiego imperium moskiewskiego” (według sekretarza stanu z Jagowa 1915), który został pilnie nazwany „Wielką Rosją”, chciał, by Rzeszy uporządkowała. Prawdą jest, że pokój w Brześciu Litewskim został podpisany z bolszewikami w marcu 1918 roku i uznano ich za jedyne państwo. Ale, jak trafnie zauważył sekretarz stanu von Kühlmann, kierownictwo Rzeszy w żadnym wypadku nie zadekretowało, że „aby oddzielić państwo peryferyjne, konieczne jest zatwierdzenie państwa macierzystego”.

Jeśli „niepodległa” Ukraina chciała więcej terytorium od Rosji, należało ją zdobyć. Jeśli Kozacy dońscy chcieli broni przeciwko sowieckim układającym się stronom rządu Rzeszy, musieli zostać potajemnie wykorzystani, a następnie umieszczeni pod ochroną Rzeszy.

Trzeba było też wkroczyć, bo - tak pisał podsekretarz stanu w MSZ z krzaka - „Całkowity wpływ na potencjał gospodarczy kraju nie mógł być zapewniony jedynie przez umowy papierowe”. Bussche domagał się, aby udział Niemiec pojawił się nie tylko na Ukrainie i na Kaukazie, ale także w całym regionie wschodnim, „cokolwiek by to nie było, na tle tego państwa”. Taką lojalność wobec traktatu niemieckiego napotkało imperium bolszewickie, gdy się rodziło.

Od pozostałej części samej Rosji Podsekretarz Stanu „Wielka Rosja” zażądał 14 czerwca 1918 r .: „Rosyjski system transportowy, przemysł i cała gospodarka narodowa muszą trafić w nasze ręce. Musimy odnieść sukces w wykorzystywaniu dla nas Wschodu. Tam można uzyskać odsetki za nasze obligacje wojenne ”.

Wcześniej, 16 maja 1918 r., Przedstawiciele dwunastu najważniejszych niemieckich koncernów żelaznych i stalowych zarekomendowali próbę objęcia kolei i dróg wodnych w całym byłym Cesarstwie Rosyjskim i na Bałkanach. Pod koniec 1917 r. W Święto Handlu w Niemczech zażądano, aby Rosja „stała się przedmiotem wyzysku poprzez narzucenie odpowiednich kontraktów gospodarczych”, a 30 maja 1918 r. Kanclerz Rzeszy hrabia Hertling z Centrum Katolickiego oświadczył: „Rosja musi stać się naszą domeną gospodarczą”. Szef pułkowników Dowództwo armii, Paul von Hindenburg, na długo przed swoim „czeskim szeregowcem” uznał: „Nienawiść rasowa jest powodem naszego sprzeciwu wobec Rosji”.

Prawdziwy pokój z Rosją, jak napisał cesarz Wilhelm na marginesie akt w maju 1918 r., Po zatwierdzeniu Brześcia Litewskiego, „jest absolutnie niemożliwy między Słowianami a Krzyżakami”. To „może być podtrzymane tylko przez strach przed nami. Słowianie zawsze będą nas nienawidzić i pozostaną wrogami! Boją się i mają szacunek tylko dla tego, kto ich pobije! "

Pełny tekst Rudolfa Augsteina można znaleźć tutaj: https://www.spiegel.de/spiegel/print/d-46163408.html

lub też tutaj:

SPIEGEL_1964_11_46163408